Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013

Black and Red

είναι οι δρόμοι μου με τις διακλαδώσεις τους
η καθεμία σκοτεινή και λευκή
έχει κι από μια χαραγμένη με τα νύχια ιστορία
μια στολισμένη γραμμωμένη ηδονή
μια ζωή που δε μ'αφήνει να τη ζήσω
ένα σκυλί που σημαδεύει τα χνάρια του στο σώμα της
μια μουσική που δεν ακούει άλλος κανείς
ένα πτυχίο που έλιωσε η βροχή και κόλλησε πάνω μου
δυο κρυσταλλωμένα μάτια να αιωρούνται κόκκινα
μια Αλίκη που βρυχάται
ένα χαμόγελο απ' τη μαύρη χαίτη
δυο λιοντάρια που χλιμιντρούν 
και μια μορφή σκοτεινή κι άχρωμη που αλλάζει δέρμα και με γυροφέρνει

είναι οι δρόμοι μου με τις διακλαδώσεις τους
η καθεμία πορφυρή και σκούρα
έχει κι από μια σφραγισμένη με τα χείλη συγκυρία
μια τυχαία μελωδική φιγούρα
μια στιγμή που επιζητεί να την αγγίξω
ένα φίδι που έχει τα μάτια της αλεπούς 
μια νότα που γεννιέται από ένα αστέρι
ένα αξίωμα που ρουφάει τις αξίες μου
δύο αγάπες που με κυνηγούν μα δε με φτάνουν
μια Τζοκόντα που ερωτεύτηκε έναν Ερνέστο
έναν Αδόλφο που χόρευε την Άνοιξη
δυο πύργους που τελικά αγκαλιάστηκαν
και μια μορφή αστροφώτιστη που μου δείχνει με το δάχτυλο το δρόμο

έναν άλλο δρόμο
χωρίς διακλαδώσεις
όπου βρισκόμουν αιωνίως και περίμενα
μ' ένα λευκό φουστάνι κι ένα κόκκινο ηλιοτρόπιο
μια ζωή αέναη
εμένα να με φτάσω και να με στοιχειώσω
μέχρι να μάθω ν'αγαπάω και να πιστεύω
πως μέσα στο στήθος μου κάτι θ'ανθίσει
και για ν'ανθίσει θα πρέπει να σ'απορροφήσω 
μέχρι να σε αφανίσω και ν'ανθίσεις κι εσύ απ' τα συντρίμμια τα δικά μου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου