Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2021

οι νάρκισσοι άνθρωποι_

είστε μεγάλο κομμάτι της ζωής μου
χωρίς εσάς δεν ξέρω ποια θα ήμουν
έχω πλαστεί για εσάς
δουλεύατε χρόνια για να με δημιουργήσετε
ούτε να συνεργαζόσασταν δηλαδή
ούτε να γνωριζόσασταν

πάρτε μου ό,τι έχω
γιατί όσα χτίζω δεν μου ανήκουν
είμαι ιδιοκτησία
είμαι ιδιοκτησία
τα παράγωγά μου είναι προϊόντα

καβατζώστε με

ανοίξτε περίτεχνα το κεφάλι μου και αφαιρέστε μου τη συνείδηση
την αυτεπίγνωση, την αυτονομία 
βάλτε τα όλα σε ένα άδειο μπουκάλι μπύρας
στη βιβλιοθήκη σας
ανάμεσα στα βιβλία που σας έμαθαν να μιλάτε τόσο σύνθετα
τόσο μπερδεμένα, τόσο εντυπωσιακά
ανάμεσα στους νάρκισσους συγγραφείς 
που σας γοήτευσαν 
που είχατε σαν πρότυπο
τους γυναικοκτόνους, τους παραβιαστές 
τους επιτυχημένους ανθρώπους
έχετε μεγάλη επιρροή πάνω μου
μπορείτε να με κάνετε να συμφωνήσω μαζί σας 
πως

η νύχτα είναι μέρα

το ραντεβού ήταν στις 8

το γυαλί ήταν ήδη σπασμένο

το κεφάλι μου ήταν ήδη σπασμένο

ο θυμός μου είναι γενετική ανωμαλία

το νερό της θάλασσας είναι γλυκό

τα χέρια σας στο σώμα μου είναι γλυκά

η χειραψία σας είναι οικεία

τα δικαιώματά μου είναι καταπίεση 

κάθε φορά που κερδίζω έδαφος ν' αγαπώ
κι εγώ την εαυτή μου
εσείς αντλείτε υπεραξία απ' την εργασία μου
τη δουλειά που κάνω για 'μένα
για να ζήσω
για να επιβιώσω
και μου παίρνετε όσα έχω χτίσει, λες και είναι για εσάς

λες και ζω για εσάς, λες και μαθαίνω ν' αγαπώ για εσάς
λες και είμαι εδώ για να δίνω
να δίνω να δίνω
μονάχα στους ανθρώπους που γεμίζουν με μανία 
ένα καλάθι χωρίς πάτο
μια μαύρη τρύπα πλυντήριο που ξεπλένει
όλα αυτά για τα οποία έχω δουλέψει

τα ψιλά γράμματα στο συμβόλαιο της έκθεσης
στους ανθρώπους
στους νάρκισσους ανθρώπους
έλεγαν πως δεν μου 
ανήκει
τίποτα
απ' το μυαλό και το κορμί μου

κι αν το δεις το χαρτί δεν διαβάζεται πλέον
είναι κατάμαυρο
γιατί έχει την υπογραφή μου απάνω ίσαμε χίλιες ενενήντα φορές

Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2021

εδώ που σ' άφησα

Φεύγοντας έπρεπε να πάρεις περισσότερα,
τι σε έπιασε ξαφνικά και ήσουν τόσο επιεικής;
Εσύ μου 'μαθες να μην είμαι επιεικής με εμένα
να είμαι σκληρή,
να με στήνω στον τοίχο, μέχρι να
γίνω αυτό που σου αξίζει·
το κάτι παραπάνω που δεν μπορούσα να 
είμαι
και ήθελες να μην το ξεχνώ.
Δεν θα το ξεχάσω ποτέ, μπορείς
να κοιμάσαι ήσυχη.
Μπορείς να κοιμάσαι;
Εγώ έχω να κοιμηθώ πάλι τρεις
μέρες, στο περίπου.
Τελευταία έχω αρχίσει και σου μοιάζω,
για αυτό και δεν μπορώ να αντιληφθώ το χρόνο
με πονάω και μου θυμίζω εσένα
προτιμώ να είσαι εδώ και να με πληγώνεις
παρά να είμαι μόνη και να 'χω τόση δουλειά να κάνω
με το μυαλό μου, με την καρδιά μου
και άλλες τέτοιες εκκρεμότητες·
Πίστεψα πως δεν μου αξίζει τίποτε παραπάνω
και αντάλλαξα τα όνειρά μου για το ποια θέλω να γίνω
για ένα κρασί μαζί σου με την προσοχή σου πάνω μου 
και μια εκδρομή με παρέα που δεν θα με αφορά
και δεν θα με μάθει, γιατί
εσύ προηγείσαι.
Προηγούσουν της κάθε στιγμής μου και των όσων 
μπορούσα να 'χα κατακτήσει·
των ανθρώπων που με αγάπησαν και
που τους άξιζε μια ευκαιρία·
των στιγμών που χρωστούσα στον εαυτό μου να μείνω μόνη
σε ένα μπαλκόνι και να εξασκώ τα μάτια μου
στον ουρανό·
του διαβάσματος, του έρωτα, της πρακτικής μου για τη σχολή·
Γενικότερα προηγούσουν 
και τώρα που έχω τόσα θέματα να με αντιμετωπίσουν
πάλι προηγείσαι, από όλες τις πληγές
εσύ είσαι η πρώτη. 
Φεύγοντας έπρεπε να πάρεις περισσότερα,
αλλά και πάλι ήθελες να προηγείσαι
σε όλα αυτά που θα 'χω να θυμάμαι.

Παρασκευή 11 Ιουνίου 2021

11.06.21

Έχω πλέξει τα μαλλιά μου με μαύρη κορδέλα και λευκή

περπατάω αγκαλιά με τις αντιφάσεις μου

το κεφάλι μου βουίζει με ήχο και σιωπή.

Με δείχνουν στον δρόμο "Την βλέπεις;

Χθες πλήρωσε εισιτήριο για το λάιβ

και ήρθε με ωτοασπίδες."


Διαβάζω παραμύθια σε κωφάλαλους

φιλάω ανθρώπους που έχουν εξαφανιστεί

βάζω νερό σε χάρτινο ποτιστήρι για να

ξεδιψάσω την άσφαλτο.

Κοιτάζω τα αστέρια το ξημέρωμα

και με αγκαλιάζω αφού μ' εγκαταλείψω.


Είμαι ελεύθερη από το νόημα

το αφήνω να με αφήσει γιατί μεγάλωσε πια

διαβάζω εφημερίδες και στρίβω τσιγάρα με τις λέξεις

θυμήθηκα ποια είμαι επειδή με άφησες.

Θυμήθηκα ότι δεν είμαι αυτή που ήμουν

και ότι αυτή που θα γίνω ξέχασε σπίτι το εισιτήριο.


Οι χειροπέδες στο κομοδίνο

έλα μωρό μου να δέσουμε τους φόβους μας με την αγάπη.