Σάββατο 23 Αυγούστου 2014

Η παράνοια είναι η αλήθεια

Ακόμα δεν δομώ παραγράφους. Ακόμα είμαι λάθος γραμματικά, ακόμα απέχω από μια πολύ καλή έκθεση. Ακόμα θεωρούμαι έξω απ' τα νερά κι ακόμα θα πνιγώ μέσα σε αυτά. Ακόμα δεν θέλω κανένα χέρι να με σώσει κι ακόμα δεν το βρίσκω. Όλα είναι μια οφθαλμαπάτη, μια κοινωνία. Η αντανάκλαση της φθοράς. Όχι της διαστροφής. Θέλω να ζω μέσα σε έναν κόσμο διεστραμμένο. Κι όλοι αυτόν εδώ τον περνούν για τέτοιο επειδή υπάρχουν πολλοί έξω απ' τους φραγμούς. Μα αυτός εδώ είναι ένας κόσμος φθαρμένος. Όπου ό,τι δεν υποκλίνεται στην αντικειμενική πραγματικότητα θα σταυρωθεί και θα χαραχθεί. Έχω έναν άνθρωπο μέσα μου που θέλει να ζει εδώ και να ορμάει στη λεία για να ζήσει. Δεν απορώ γιατί τον έχω, τον αγαπώ. Έχω και έναν άνθρωπο μέσα μου που ζει σε ένα δικό του λιβάδι και ξεφεύγει απ' την αλήθεια των πολλών κι έχει βρει τη δική του. Δεν απορώ γιατί τον έχω. Έχω και αυτόν εδώ που σημειώνει σε αυτή τη λευκή σελίδα, αυτόν εδώ που θέλει να φέρει αλλαγές και να 'χουν οι γύρω του όσα κι εκείνος ζητάει για να 'χει αξιοπρέπεια. Δεν απορώ..
Θέλω να μάθω να σφραγίζω τις ανάσες. Για να μην προδωθώ, για να μην σου πω κι εσένα την αλήθεια και μάθεις να προδίδεις.. μια άλλη αλήθεια. Και την ξέρω την αλήθεια όπως την ξέρεις κι εσύ. Και θέλω αυτό. Την αλήθεια του καθένα να ζει. Κι ας είναι διάφορες και συγκρουόμενες, θέλω να αντανακλούν αυτές στους καθρέφτες μας. Κι η κοινή να πεθάνει. Να πεθάνει η φθορά της ανθρώπινης ουσίας. Θέλω ανθρώπους αληθινούς. Άνθρωποι αληθινοί είναι μονάχα όσοι γεννιούνται και μεγαλώνουν ανίκανοι να ενταχθούν στην κοινή, αντικειμενική αλήθεια. Ανίκανοι, ευάλωτοι και με μια μοναξιά θηρίο. Οι "παρανοϊκοί", οι "τρελοί", οι "ψυχασθενείς", όπως μας λέτε. Ψυχασθενείς αυτοί με την πιο θεόρατη ψυχή; Δεν αντέχω την αλήθεια μου και θα πνιγώ μέσα σε αυτή. Γιατί είμαι ανίκανη και εγώ. Ανίκανη από τη μέρα που γεννήθηκα και ζω μονάχα μέσα απ' τη δική μου ποίηση. Πόσα όνειρα θα καούν στην προσπάθεια της ψυχής μου να επιβιώσει; Πώς θα αντέξω, πώς δε θα σκάσω σαν μπαλόνι με μπαρούτι; Πότε θα μάθω να 'μαι ψεύτικη; Γιατί κάθε φορά που ένα αστέρι πέφτει εγώ εύχομαι να ξυπνήσω μια μέρα και να 'μαι ηλίθια; Δεν απορώ, δεν απορώ..