Θ' αφήσω άθικτη μια ελεύθερη πλευρά του εαυτού μου-την πιο ελεύθερη. Θα τη στριμώξω κάπου βαθιά στο κέντρο του μυαλού μου και θα την αφήσω εκεί ξεχνώντας ολοκληρωτικά την ύπαρξή της. Κι έπειτα, αν τύχει ποτέ και με κυκλώσει η φυλακή μου, αν έρθει ποτέ η στιγμή που θα υποταχτεί και το δικό μου σώμα και θα σκύψει το κεφάλι στα στόματα των σκύλων, αν έχω πλέον χάσει όλες τις υπόλοιπες ελεύθερες πτυχές μου, θα την αφυπνίσω. Θα την αφυπνίσω και θα της δώσω πνοή. Με τις τελευταίες δυνάμεις που μου 'χουν απομείνει, θα την αναστήσω. Ώστε να την εξοργίσω που την άφησα στην αφάνεια και που της έκρυψα το φόβο μου, που της στέρησα τη φύση της και να με αποτελειώσει, να με σκοτώσει, να με πατήσει, να με αφανίσει πλήρως. Θέλω αυτή η πτυχή μου να με σκοτώσει. Θέλω αυτό το κομμάτι του εαυτού μου να με καταστρέψει. Αυτό ή εσύ. Δε βλέπω εμένα, βλέπω εσένα που με βλέπεις. Διάλεξε. Αυτό ή εσύ.
"I would never hit you, I won't hit you."
"But, you did."
"But, you did."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου