Not really sane..

..and not really insane.

"Nothing really bothers her, she just wants to love herself"

Το τίποτα δεν είναι απλά ένα τίποτα. Και το κενό δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι κενό. Το τίποτα είναι πελώριο, θεόρατο, ογκώδες και έχει απ' όλα. Και το κενό είναι βαθύ, βαθύτατο, έχει διακλαδώσεις και πολλές τρύπες που οδηγούν σ'άλλα κενά με απέραντο βάθος. Δεν μπορώ να δω μέσα απ' το τίποτα και δεν μπορώ να βαδίσω μέσα στο κενό. Διότι το τίποτα είναι σκοτεινό και γεμάτο με τα πάντα και ταυτόχρονα αστραφτερό και λευκό και μου καίει τα μάτια, ενώ το κενό είναι κολοσσιαίο και απέραντο, ζοφερό κι εφιαλτικό, γεμάτο ανάσες κοφτές δικές μου και ασυναρτησίες που τρυπούν το δέρμα μου στο φως της ημέρας και εισχωρούν στις φλέβες μου, χαμογελώ, χαμογελώ πολύ τελευταία. Δεν ξέρω πού θέλω να καταλήξω και μ'αρέσει, ξέρω ότι γουστάρω να συνεχίσω να γράφω. Όχι, δεν έχω αλλάξει καθόλου, κάνεις λάθος, μα δεν έχω αλλάξει ποτέ, αυτό είναι το θέμα. Πώς είναι τίποτα το τίποτα αφού αντικατοπτρίζει τα πάντα μου; Και όχι, δεν εννοώ κλαψιάρικα ότι έχω τίποτα κι ότι είμαι ένα τίποτα. Αλλά ότι έχω και είμαι τα πάντα κι όλο αυτό είναι το πιο ποθητό κρυφό μου τίποτα. Ένα για τον πούτσο τίποτα. Και πώς θα μπορούσε το κενό να 'ναι κενό αφού μέσα του αιωρούνται τα πάντα μου και μέσα του βυθίζομαι; Τίποτα, κενό. Κενό, τίποτα. Δεν υπάρχω, είπαμε, επειδή γεννιέμαι και πεθαίνω, δεν υπάρχω, επειδή ζω. Φθείρομαι, δεν υπάρχω. Αν υπήρχα, θα 'μουν άφθαρτη, στο υπόσχομαι. Αν υπήρχα, δε θα γεννιόμουν και δεν θα πέθαινα. Γεννιέμαι και πεθαίνω, άρα δεν υπάρχω. Ζω. Και αυτό το οφείλω στο τίποτα και στο κενό μου. Διότι ζω όσο νιώθω. Όσο αισθάνομαι. Κι αισθάνομαι μονάχα μέσα απ' το τίποτα και μέσα απ' το κενό, στ' άλλα είμαι απαθής. Παρεξηγείς τη σημασιολογία και την κάθε έννοια της λέξης, διότι δεν κολυμπάς μες στο κεφάλι μου, γι' αυτό μην βγάλεις ακόμα συμπέρασμα. Η Ζωή είναι σέξυ, ένα σέξυ τίποτα, ένα καύλα κενό. Και την αγαπώ κι αγαπώ το τίποτα κι αγαπώ και το κενό. Είμαι ένα τίποτα και είμαι κενή. Και νιώθω όσο δεν υπάρχω κι όταν υπάρχω-τότε με πετυχαίνεις συνήθως-δεν αισθάνομαι. No, don't do that. Fucking sympathy. Περιττό. Περιττό.

Ο τίτλος είναι στα εισαγωγικά, φυσικά, όπως και κάθε κατηγορία προς εμένα την οποία δεν ασπάζομαι.

Αυτό που δεν μου λείπει ποτέ είναι ο θυμός.

Το μόνο που μου λείπει όταν δεν υπάρχω είναι ο πόνος. Γι' αυτόν συχνά πετάω το τίποτα και βγαίνω απ' το κενό μου. Αρχίζει και μου λείπει.