Baby, did you forget to take your meds?

τσαλακώνομαι
πιάνω τον εαυτό μου και τον τσαλακώνω
σαν χαρτιά-κωλόχαρτα-σχολείου,εφημερίδας
είμαι μια αποτυχημένη έκθεση
που της χρέωσαν τη βάση
και πιο κάτω
και πιο κάτω

οι κουρτίνες χορεύουν και πλησιάζουν τον τοίχο
ρίχνουν κάτω τα κάδρα της ζωής μου ένα ένα

ζαλίζομαι

πίνω στάλα στάλα τα όνειρά μου

τα ποντάρω όλα, ποντάρω τους κόπους

τον ιδρώτα που απέμεινε απάνω στο μαξιλάρι
και με πικραίνει τις νύχτες

και αλλάζω

και γίνομαι

οι κουρτίνες ζωντάνεψαν και με κυνηγάν μες στο δωμάτιο

να με χαϊδέψουν με τα ατσάλινα χαστούκια που μου χρωστάνε

εξατμίζομαι
πάνω μου δεν υπάρχει μια στάλα ψευδαίσθησης

η ανάγκη μου για τα γλυκά νερά έγινε βούρκος 

και τώρα βρωμάνε από μιζέρια οι αρετές

και τα στολίδια που χρέωσα στον εαυτό μου

και χύνομαι 

και λύνομαι

οι κουρτίνες ξεχρέωσαν και δε με χρειάζονται άλλο

μόνο που θα 'θελα να με διέλυαν λιγάκι περισσότερο

έτσι, για να χω και την ηδονή

ότι αυτός που θα το κάνει δε θα 'χει τη μορφή μου

Sharks straight ahead

  Έτρεχα, έτρεχα με το βλέμμα μου να ξεφύγω απ' το δωμάτιο, οι πόρτες ήταν όλες κλειδωμένες με δεκάδες τεράστια λουκέτα, τα παράθυρα σφραγισμένα κι εκείνος δε με άφηνε να ξεφύγω. Πάλευα ν' ανοίξω την πόρτα με τα νύχια μου, να σπάσω τον τοίχο, να τρυπώσω κάπου, γραντζουνούσα την πόρτα και τα δάχτυλά μου είχαν ματώσει, η λάμπα σιγόκαιγε και η φωτιά τρεμόπαιζε και σχημάτιζε κινητές χορευτικές σιλουέτες στον τοίχο, απάνω στις φωτογραφίες που είχαν κολλήσει εκεί, απάνω στις γκριμάτσες και τις ζάρες των προσώπων τους. Δεν ήξερα πως οι ζάρες φαίνονται μέχρι και στις φωτογραφίες.
  Δεν μπορούσα να ξεφύγω, έμοιαζε αδιανόητο και ασφυκτιούσα όλο και περισσότερο για κάθε ξεχωριστό λεπτό που περνούσε. Καρχαρίες. Μπροστά μου παντού έμοιαζαν να ξεπετάγονται μπλάβοι σατιρικά παραμορφωμένοι άγριοι καρχαρίες. Έβλεπα τα πτερύγιά τους να προβάλλονται σιγά σιγά στην επιφάνεια, ξεπετάγονταν από το στόμα του, τα δόντια του είχαν πάρει το σχήμα τους, τα μάτια του ήταν κλειστά και σφιγμένα, τα χείλη του τρομοκρατημένα, σαν ταραγμένες θάλασσες. Περίμενα οι καρχαρίες να έρθουν προς τ' απάνω μου και να με κατασπαράξουν.
  Κι ήταν οι πιο σκοτεινοί καρχαρίες που είχα αντικρίσει ποτέ μου, σαν να μην είχα τρομάξει ποτέ πριν στη ζωή μου. Τη στιγμή εκείνη που βγήκαν απ' το βάθος των ερυθρών σκέψεών του.
  "Σ'αγαπάω."
    Όχι.

Μόνο τα πάντα θέλω, μόνο αυτά

  Δεν έχω να πω πολλά. Κάποτε ήθελα να πεθάνω μόνο και μόνο για να δω τι θα γίνει. Μέχρι που συνειδητοποίησα πως αυτός ακριβώς είναι ο λόγος για τον οποίο θέλω να ζήσω. Κι εδώ είμαι τώρα. Σ' το 'πα. Δεν είχα να πω πολλά.