Σ'αγαπάω εσένα μα δεν έχω καταλάβει ακόμη πώς γίνεται να συνδέεται τόσο έντονα με την αυτοκτονία η αγάπη αυτή. Δεν είναι αληθινή. Είσαι τόσο όμορφη, τόσο παιδί και τόσο έξυπνη που φοβάμαι να σου μοιάσω. Είσαι δική μου, απλώς αυτό. Και σ'το υπόσχομαι πως κάποια μέρα θα στη φέρω πίσω, ή μάλλον όχι. Δε θα την ξαναφέρω εδώ εκείνη, θα σε οδηγήσω εσένα στο λιβάδι αυτό κι ας μην έρθω εγώ μαζί σου. Κι ας με κυριεύσει η Erica για πάντα κι ας με πάρει μακριά κι ας με κάνει δική της. Εσύ θα είσαι εκείνη η ελεύθερη πτυχή μου που θα φωνάξω τ'όνομά της όταν υποταχτώ και θα απαιτήσω να με λιώσει. Θα 'σαι για πάντα και θα 'σαι ελεύθερη και δε με νοιάζει αν σκεφτείς πως κι αυτό είναι ένα ψέμα που σκαρφίστηκα για να σου δώσω ελπίδα. Δεν έχω ελπίδα, δεν είναι ελπίδα. Είναι η σιγουριά μου-κι αυτό το οφείλουμε κι οι δυο κάπου αλλού. Και θα 'σαι ελεύθερη, ηλιοτρόπιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου