Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2013

Βία στη βία, κύριοι

Θα πνίγομαι πάντα στη στιγμή εκείνη
στην έξαρση των αισθήσεων
στα απανωτά χτυπήματα της φωνής του
της γλώσσας του
-μαστίγιο που χάιδευε τις αμαρτίες τους
χωρίς ρυθμό
με εφηβικό τρέμουλο.

Μηχανισμός
κάτι ψιλά, μωρέ, κι απ αυτόν
με τρώει αθόρυβα όταν γυρνάω την πλάτη
κι είχα πει πως θα τον γδάρω
απ' το κορμί μου, θα τον ποτίσω
με το δηλητήριο της Έψιλον
όχι της δικής μου,
εκείνης
μα ήταν ο πιο εκκωφαντικός μου φόβος
μη μισήσω το μοναδικό μηχανισμό που ζει πάνω μου
στο κορμί μου
που χωρίς αυτόν δεν υφίσταμαι
και μαζί μ'εκείνον φουσκώνω
και ξεφουσκώνω αναστεναγμούς
-μην τον μισήσω, φοβόμουν,
και του δώσω να καταλάβει
και τον γδάρω κι εκείνον από πάνω μου
και γίνω.

Τα ούλα του είναι τώρα ματωμένα
αισθάνομαι στα ακροδάκτυλά μου
τα δόντια του που σφίγγουν
και καρφώνουν βαθιά
και κόβουν το μαστίγιο κομμάτια
θερμός, έβραζε 
απάνω στην καύση των δειλών
σκέψεών του
στη βία
στο μίσος
στην οργή
στα συναισθήματα
στην ένταση
στην εκρηκτικότητα
στο στήθος του που έτρεμε
και στις παλάμες του που δεν κυλούσε αίμα πια
μα πόνος
και μίσος-πληγή.

Βία στη βία;
στη βία της εξουσίας
και πόσες από δαύτες υπάρχουν
εγώ απάνω μου σκορπισμένη
και διάχυτη σα δηλητήριο
μπορώ μόνο μια να αισθανθώ
και δεν είναι ο μηχανισμός
και δεν ειναι η αναπνοή
και δεν είναι η απάθεια

-Να διαδηλώσουμε, κύριοι!
-Ένα παιδί πέθανε, κύριοι,
ας διαδηλώσουμε.
-Πολλοί πεθαίνουν από δαύτη, κύριοι!
-Ας διαμαρτυρηθούμε!

κι εγώ που έλαβα το μήνυμα αλλιώς
και το δικό μου πανό έγραφε πάνω με κόκκινα δάκρυα
και φλόγες
Βία στη βία
του Έρωτα
κύριοι

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου