Λιωμένο καιροί

Ξύπνα τα παιδιά χαράματα και πες τους
πως ήρθε η νύχτα που για πάντα
νύχτα θα 'ναι
Ξύπνα τα και στα πράγματα πνίξε τις ζωές τους
γιατί οι ελπίδες τον τόπο μας
δεν τον χαιρετάνε

Ξύπνα τα το ξημέρωμα για να αποχαιρετίσουν
τον ήλιο που στην μέθη του δεν θα
τον ξαναδούνε
Φίλα τα ως το κούτελο να σε καληνυχτίσουν
γιατί θα σε ξεχάσουνε και δεν θα
σ' αγαπούνε

Και φύγε καιρέ μου μακριά, ύμνε ελπιδοφόρε
φύγε απ' τα παραμύθια τους και δείξ'τους
την αλήθεια
Μάθε τους να 'ναι ονειρευτές, φτηνέ αγγελιοφόρε
και να μισούν από παιδιά της φτώχειας
τη συνήθεια

Εσύ που δίνεις αφορμές κι ανάγκες στους απόντες
αυτούς που η κοινωνία αυτή με τρόμο
έχει αποφύγει
Ψιθύρισε το μυστικό στους μόνους επιζώντες
στο μονοπάτι οδήγα τους που η αλήθεια
μ'όλα σμίγει

Θλιμμένε γιε της ποίησης, καιρέ επαναστάτη
κανένας δεν σ'αγάπησε, μόνο τον πόνο
φέρνεις
Μα να που εκείνα τα παιδιά σου κλείνουνε το μάτι
άθελα και προσεύχονται τον χρόνο
ν' ανασταίνεις

Τη μέρα πίσω δε ζητούν, δεν είναι αυτό που θένε
άλλωστε μες στη σκοτεινιά ξέρουνε πια
να ζούνε
Στο όνομά σου τη φωτιά και για τη μάνα κλαίνε
την πόλη νύχτα να καεί προσεύχονται
να δούνε

Και 'συ αντίκαιρε ντουνιά, μην φοβηθείς τα φώτα
αφού εκείνα τα παιδιά εσύ τα 'χες
κοιμίσει
Για 'σένα ήρθαν με οργή και πήρανε τα όπλα
και τώρα πια τη λευτεριά κανείς
κανείς
κανείς

Δεν θα τους τη στερήσει.