κάτι νεύρα

-Μου έλειψες, είπα στο μίσος.
-Δεν έλειπα εγώ, μου απάντησε. Εσύ έλειπες.

Κι είχε δίκιο. Εγώ έλειπα. Από επιλογή να απέχω για να ζήσω λίγο μια φάση καλή. Μια φάση παρεϊστικη και απεχουσα από φασαρίες, από απογοήτευση, από διαρκή κίνηση και εξάντληση. Μια φάση φουσκωμένη. Γαμω την Παναγία.

Ρε. Είμαι πολύ θυμωμένη, αλήθεια. Αλλά σταθερά. Και κάπως βαθιά θλιμμένη αλλά με μια ενέργεια. Μια θλίψη ενεργητική, μια απελπισία με δόντια. Με νύχια, με όπλα στα δύο άκρα. Μια απογοήτευση που εκφράζεται μόνο μέσα από μαχαίρια ακονισμένα.

Έχω νεύρα γιατί γαμώ την Παναγία σας. Θα πατήσω κάτω τα πιστεύω μου για εσάς, μουνόπανα. Θα πατήσω πάνω στα παραμύθια μου για να πάρω φόρα να σας ξεσκίσω. Θα ρισκάρω να τα σπρώξω στον πάτο για να πάρω φόρα να εκτοξευτώ προς τα στήθη σας. Θα λερώσω την καρδιά μου. Σας μισώ για αυτό. Δεν είστε σαν εμένα και λάθος μου να το θεωρώ. Δεν έχετε παιδί στο μέσα σας.

Τέρατα. Θα με κάνετε να πεθάνω για αυτά που θεωρώ δεδομένα. Να πληγωθώ. Να διαλέξω πλευρά. Να ακονίσω την μοναξιά μου. Να προκαλέσω την τύχη μου. Να κάνω το μέλλον μου κομμάτια.

Δεν μου αξίζει, για αυτό επιμένω, επειδή δεν μου αξίζει.
Ούτε το θάνατο διαλέγω, ούτε την ανία. Είμαι εθισμένη στη ζωή και όχι στην αυτοκαταστροφή. Και αυτό είναι η επιλογή μου - μια μάχη, ένας αγώνας για τη ζωή όπως την νιώθω.