Ο κύριος Βασίλης

Ξέρεις τι μου τη δίνει περισσότερο;
Οι μανάδες με τις ποδιές που μαθαίνουν τα παιδιά από μικρά
να τρώνε όλο τους το φαΐ
να μπουκώνουν τα ροδαλά τους μπιφτεκομάγουλα
και να στάζει ζουμί η αδηφαγία στα παιδικά τους ρούχα
να μην αφήνουν τίποτε στο πιάτο τους
επειδή ένα άλλο παιδάκι κάπου
στην "Αφρική"
πεθαίνει από την πείνα.

"Τα παιδάκια στην Αφρική πεινάνε και πεθαίνουν Βασίλη
κι εσύ αφήνεις το φαΐ σου να πεταχτεί;"

Κι έτσι μαθαίνουν από μικρά
να τρώνε όλο τους το φαΐ
να κάνουν λάικ σε ιστοσελίδες
να βάζουν μέικαπ αυτή τη φορά στα χρώματα της Γαλλίας
να παρέχουν φάρμακα με τα κλικς
να στέλνουν λέμβους στο Αιγαίο με τα φόλλοους
και τα παιδάκια
στην "Αφρική"
να πεθαίνουν.

Τσίχλας και τσιπς

Κλείσε την τηλεόραση και ησύχασε.
Μην κάτσεις στον καναπέ, ξάπλωσε λιγάκι στο πάτωμα.
Άναψε ένα τσιγάρο.
Δεν πειράζει που έκανες έτσι τη ζωή σου.
Ναι, μην διαμαρτύρεσαι, εσύ την έκανες.
Μην διαμαρτύρεσαι σε εμένα.
Αφού θέλεις να ξεσπάσεις, ξέσπασε εκεί που πρέπει.
Εκεί που θέλω να ξεσπάσω και εγώ.
Βγάλε τα δόντια σε αυτούς που σου βάλανε το φίμωτρο.
Όχι σε εμένα που στο γελάω -τι θες να το κάνω;
Φτύσ'τους.
Εγώ δεν σου έκανα τίποτα, το ξέρεις.
Εγώ σου είπα απλώς την αλήθεια, τι φοβάσαι;
Εμένα;
Μην φοβάσαι κανένα, ούτε αυτούς.
Αυτούς να 'χουν να τους φοβούνται αυτοί που τους πιστεύουν.
Αυτοί -άμα δεις- τις γραβάτες τους τις φοράνε κάτω απ' το δέρμα.
Γι' αυτό να μην σε ξεγελάνε.
Είναι χειρότεροι αυτοί.
Αν περάσεις από δίπλα τους θα μυρίζουν λιβάνι και πατρίς
-αν και δεν έχουνε πατρίδα αυτοί
η μόνη τους πατρίδα είναι η εξουσία.
Καίνε τις βίβλους μπροστά στις οθόνες.
Και κάνουν το σταυρό τους τα βράδια πριν κοιμηθούν.
Προσευχή στο φαγητό.
Αυτοί αυτοαποκαλούνται ειρηνιστές και σοσιαλιστές.
Κάνουν εράνους και οργανώνουν διαδηλώσεις
-αλλά εξοπλίζουν τους μπάτσους με γκλομπ και χημικά
για να μην το παρακάνουμε κιόλας με τις ειρήνες.
Αυτοί διαλαλούν πως θα δώσουν ψωμί στον εργάτη.
Και τις νύχτες κάνουν στοματικό στ' αφεντικό του.
Σεμνά δεν τα λέω;
Αλλά μην χαίρεσαι και 'συ.
Δεν θα στο κάνω δα και τόσο εύκολο.
Εμένα μια ζωή μου το 'κανες κι εσύ δύσκολο.
Και τώρα ξαφνικά θες να 'μαι εγώ επιεικής;
Όχι.
Είναι δύσκολος ο δρόμος του δρόμου.
Δαγκώνει και καίει.
Δεν γίνονται οι επαναστάσεις με τα γαρύφαλλα που έβαζες μικρός στο μαξιλάρι σου.
Κατάλαβες;
Εγώ το 'μαθα αυτό με τον χειρότερο τρόπο.
Κι εσύ περιμένεις από 'μένα να 'μαι επιεικής;
Εσύ την έκανες τη ζωή σου έτσι.
Όμως πήρες κι εμένα μαζί σου.
Ξύπνησες τώρα, αλλά πάρ'το απόφαση κι ίσως τα πάμε καλά.
Αλλιώς θα σε ξεσκίσω εγώ πρώτη απ' αυτούς.
Βρωμάς θάνατο.
Ζωή; Ποια ζωή;
Ας χορέψουν τώρα μονάχα όσοι δεν περιόρισαν το σώμα με ρυθμούς.
Τσακίστε τους φασίστες.
Ας τραγουδήσουν μονάχα οι πιο φάλτσοι.
Τσακίστε και τους δούλους.
Μα κι εκείνοι φασίστες είναι.
Η χειρότερη βία είναι η απάθεια.

Ας μιλούν στο εξής για ζωή μονάχα όσοι τη ζουν.

Αναπάντητη απ' τη Μοναξιά

Μόνο ο ουρανός για μένα είναι αυτός που χαράζει
Τα σύνορα τα μόνα η μέρα και η νύχτα
Κάπου με βρήκα και ασταθώ
Μπερδεύομαι μα πολεμώ
Την ξέρω πια την κόλαση που με χλευάζει
Κοινότυπες μαρμάρινες συνήθειες σας αρνιέμαι
Ρομποτοιχισμένοι ήσαστε ανέκαθεν βολευτάκηδες
Μάσκα φορέσατε το άπαθο μέλλον και ασπίδα
Τον θρόνο της κοινωνικής σας καταξίωσης
Στο γραφείο σας
Στα πέρατα της θύελλας της νεότητας πλανιέμαι
Δίνω το θάνατό μου για τη ζωή
Και ανταλλάζω το σώμα μου για την ελπίδα
Όσο όσο
Συμφερονταβατζήδες με γκλομπ σε ειδική προσφορά
Ελάτε να σας δείξω τις πληγές που μου κάνατε
Αυτή τη δύναμη έχω, τις πληγές μου από 'σας
Και τους χαμογελαστούς αντάρτες γύρω μου να τις γιατρεύουν
Με μια τους μόνο λέξη κι ένα βλέμμα συντροφιά
Είναι κρίμα κόσμε
Να ανταλλάσσεις τους νέους σου για το σύστημα
Να ξεπουλάς την ιστορία για την φήμη
Να ματώνεις το κεφάλι για το στομάχι
Να σκοτώνεις την παιδεία για την ασφάλεια
Να σκοτώνεις.
Με σκοτώνεις και μετά κάνεις ζάπινγκ
Προϊόν σε προσφορά και τα νέα του Σταρ
Τόσο πιο θεόρατες απ' τη ζωή την ίδια αξίες
Γραβατιασμένες ιδρωμένες σημασίες
Γι' αυτό έχω δύναμη και υπομονή
Γιατί εγώ τον καναπέ σου θα τον πληρώσω
Ξανά όσο όσο
Θα τον κουβαλήσω στις πλάτες μου με εσένα πάνω
Εσένα, το κοντρόλ και το μπλουζάκι της Εθνική απάτης
Θα σας κουβαλήσω και θα σας κάνω οδόφραγμα
Ή θα σας κάνω εγώ οδόφραγμα στη σκλαβιά ή εκείνοι στον Εύρο
Θες να τον κάψουμε μαζί να μη γκρινιάζω;
Να, πάρε λίγη απ' τη φωτιά μας.

Δεν γυρίζω πίσω.

Ανυπόσχετο

Ξύπνησα. Πάλι καναπέ, γαμώ. Το κρεβάτι είναι γεμάτο ρούχα και βιβλία. Την πουτάνα μου, πάλι τσαλακώθηκαν οι σελίδες. Ο καναπές βέβαια είναι και δίπλα στην εξώπορτα, δεν θέλει πολύ προσπάθεια όταν γυρνάω πίσω να κοιμάμαι. Σηκώνομαι. Ζαλίζομαι ακόμα, θέλω να χορέψω γιατί ακόμη νιώθω το χθες. Και ήταν πολύ όμορφα χθες. Λίγο αλκοόλ, λίγοι παλιοί γνωστοί και μουσική. Έχω σίγουρα πάνω μου τον ιδρώτα κάποιου και το σχήμα των παπουτσιών του στα αρβυλάκια μου πάνω αποτυπωμένο. "Γάμησε", σκέφτομαι. Αλλά μετά πάλι, "Γαμώ". Κατευθύνομαι στην κουζίνα και ανοίγω το ψυγείο. Κάτι βρωμάει και πέφτει από μέσα κάτω στο πάτωμα ένα κεφάλι ελέφαντα. Πέφτει σαν να πέφτει στο κενό, μπαμ, χωρίς ήχο. Απλώς το μπαμ το ακούω συνήθως όταν κάτι πάει να πέσει, πριν πέσει. Έτσι, μου καρφώνει στο μυαλό. Μπαμ. Αίματα παντού στο πάτωμα, σφουγγαρίζω άτσαλα. Βάζω το κεφάλι πίσω στο ψυγείο, το χώνω καλά καλά μέσα, προβοσκίδες, αυτιά, ζάρες, έτσι με βία να χωρέσει, το τοποθετώ καλά. Ωραία. Πιάνω τη μαρμελάδα και μερικές φρυγανιές απ το συρτάρι. Φράουλα μαρμελάδα, σκατά, αηδία. Μαζεύω λίγο ακόμη απ' το αίμα και το βάζω πάνω στη φρυγανιά, πάνω απ' τη μαρμελάδα. Ναι, καλύτερα τώρα. Τελειώνω και βγαίνω στο μπαλκόνι. Τι μπόχα ρε μαλάκα είναι αυτή. Στο απέναντι μπαλκόνι στεγνώνει σε πλαστικά μανταλάκια ο εαυτούλης μου. Πω, βρώμα. Τουλάχιστον έχω το χασισοδεντράκι μου να μου ομορφαίνει τη θέα. Χαχα, εσύ φταις. Που το φύτεψα λέω, αλλά και γενικά, εσύ. Έχει μεγαλώσει τώρα και έχει γίνει σαρκοβόρο φυτό μες στη γλαστρούλα που το έβαλα. Έχει μεγάλα μάτια πορτοκαλί και προσπαθεί να μιλήσει σιγά σιγά. Μεγάλωσε.. Πέρασαν οι μήνες. Ναι, πέρασαν και περίμενα να μου στείλεις. Χθες περίμενα, και πριν κάτι μήνες. Καπνίζω ένα κομμένο δάχτυλο που βρήκα στο τασάκι. Ο καπνός φεύγει μακριά σαν να με απεχθάνεται, καριόλης. Το δάχτυλο ελπίζω να ανήκε σε κάνα φασίστα, δεν θυμάμαι και πολλά. Το σκέφτομαι, αηδιάζω, ίου, καπνίζω έναν φασίστα. Μπλιαχ. Το πετάω από κάτω. Πω, μαλακία, αν το βρει κανείς ίσως με πιάσουν. Αλλά για τι; Δεν θυμάμαι τι έκανα. Δεν θα με πιάσουν. Δεν με ξέρουν, δεν με θυμούνται. Όπως δεν με θυμάσαι κι εσύ. Μερικές εφημερίδες, μερικό παραλήρημα. Μερικό. Υπάρχω γενικά, υπάρχω μερικώς. Σε πήρα τηλ-ψέμα. Δεν έκανα τίποτα.
Τι να 'κανα;
Σε περίμενα χθες. Και πριν ένα μήνα.
Και τα Χριστούγεννα.
Ντάξει, ρε, δικαίωμά σου, δεν είχες υποσχεθεί - ή;
Πού στον πούτσο έβαλα τον υπόλοιπο ελέφαντα;