Ανυπόσχετο

Ξύπνησα. Πάλι καναπέ, γαμώ. Το κρεβάτι είναι γεμάτο ρούχα και βιβλία. Την πουτάνα μου, πάλι τσαλακώθηκαν οι σελίδες. Ο καναπές βέβαια είναι και δίπλα στην εξώπορτα, δεν θέλει πολύ προσπάθεια όταν γυρνάω πίσω να κοιμάμαι. Σηκώνομαι. Ζαλίζομαι ακόμα, θέλω να χορέψω γιατί ακόμη νιώθω το χθες. Και ήταν πολύ όμορφα χθες. Λίγο αλκοόλ, λίγοι παλιοί γνωστοί και μουσική. Έχω σίγουρα πάνω μου τον ιδρώτα κάποιου και το σχήμα των παπουτσιών του στα αρβυλάκια μου πάνω αποτυπωμένο. "Γάμησε", σκέφτομαι. Αλλά μετά πάλι, "Γαμώ". Κατευθύνομαι στην κουζίνα και ανοίγω το ψυγείο. Κάτι βρωμάει και πέφτει από μέσα κάτω στο πάτωμα ένα κεφάλι ελέφαντα. Πέφτει σαν να πέφτει στο κενό, μπαμ, χωρίς ήχο. Απλώς το μπαμ το ακούω συνήθως όταν κάτι πάει να πέσει, πριν πέσει. Έτσι, μου καρφώνει στο μυαλό. Μπαμ. Αίματα παντού στο πάτωμα, σφουγγαρίζω άτσαλα. Βάζω το κεφάλι πίσω στο ψυγείο, το χώνω καλά καλά μέσα, προβοσκίδες, αυτιά, ζάρες, έτσι με βία να χωρέσει, το τοποθετώ καλά. Ωραία. Πιάνω τη μαρμελάδα και μερικές φρυγανιές απ το συρτάρι. Φράουλα μαρμελάδα, σκατά, αηδία. Μαζεύω λίγο ακόμη απ' το αίμα και το βάζω πάνω στη φρυγανιά, πάνω απ' τη μαρμελάδα. Ναι, καλύτερα τώρα. Τελειώνω και βγαίνω στο μπαλκόνι. Τι μπόχα ρε μαλάκα είναι αυτή. Στο απέναντι μπαλκόνι στεγνώνει σε πλαστικά μανταλάκια ο εαυτούλης μου. Πω, βρώμα. Τουλάχιστον έχω το χασισοδεντράκι μου να μου ομορφαίνει τη θέα. Χαχα, εσύ φταις. Που το φύτεψα λέω, αλλά και γενικά, εσύ. Έχει μεγαλώσει τώρα και έχει γίνει σαρκοβόρο φυτό μες στη γλαστρούλα που το έβαλα. Έχει μεγάλα μάτια πορτοκαλί και προσπαθεί να μιλήσει σιγά σιγά. Μεγάλωσε.. Πέρασαν οι μήνες. Ναι, πέρασαν και περίμενα να μου στείλεις. Χθες περίμενα, και πριν κάτι μήνες. Καπνίζω ένα κομμένο δάχτυλο που βρήκα στο τασάκι. Ο καπνός φεύγει μακριά σαν να με απεχθάνεται, καριόλης. Το δάχτυλο ελπίζω να ανήκε σε κάνα φασίστα, δεν θυμάμαι και πολλά. Το σκέφτομαι, αηδιάζω, ίου, καπνίζω έναν φασίστα. Μπλιαχ. Το πετάω από κάτω. Πω, μαλακία, αν το βρει κανείς ίσως με πιάσουν. Αλλά για τι; Δεν θυμάμαι τι έκανα. Δεν θα με πιάσουν. Δεν με ξέρουν, δεν με θυμούνται. Όπως δεν με θυμάσαι κι εσύ. Μερικές εφημερίδες, μερικό παραλήρημα. Μερικό. Υπάρχω γενικά, υπάρχω μερικώς. Σε πήρα τηλ-ψέμα. Δεν έκανα τίποτα.
Τι να 'κανα;
Σε περίμενα χθες. Και πριν ένα μήνα.
Και τα Χριστούγεννα.
Ντάξει, ρε, δικαίωμά σου, δεν είχες υποσχεθεί - ή;
Πού στον πούτσο έβαλα τον υπόλοιπο ελέφαντα;